Sri Lanka (deel 7) - Ella

Zoals ik al zei regende het pijpenstelen op het moment dat wij aankwamen in Ella. Ella heeft een schattig stationnetje zoals je dat bij een schattig klein dorpje verwacht maar de hoeveelheid tuktuks met bijbehorende chauffeurs die je op staan te wachten zodra je het stationnetje uit komt wandelen is overweldigend! 'Where do you have to go mister?', 'Do you have a reservation mister?' Zoals gewoonlijk hadden wij pas onderweg in de trein een korte blik op de LP geworpen en op goed geluk iets uitgezocht wat we als startpunt van onze zoektocht naar een verblijfplaats wilden gebruiken. Deze keer was het iets van 'Orange guesthouse' o.i.d. en we vroegen een van de tuktuk-chauffeurs of hij ons wilde brengen. 'Oh no...' zei de beste man, 'it's over there' en hij wees naar een oranje huis een paar honderd meter verderop. Maar omdat het zo hard regende hielden wij vol maar hij helaas ook dus....er zat niets anders op dan te gaan lopen. Mick had al helemaal geen 'prik' meer in de benen dus Linda had Mick op de arm plus de kleine rugzakken en ik met beide grote rugzakken op weg naar de plek die door de tuktuk-chauffeur was aangewezen. Op een of andere manier zijn we hier nooit aanbeland. Ik denken dat we zo bezig waren met doorlopen om niet geheel doorweekt aan te komen dat we (wat later bleek) er straal langs gelopen zijn. Kan gebeuren toch? Uiteindelijk zijn Mick en ik met de bagage onder een afdak gaan staan terwijl Lin op zoek ging naar een onderkomen. Toen ze ons weer op kwam pikken had Lin ondertussen een paraplu ergens opgepikt en een leuke plekje gevonden. Ze bleek vlakbij waar ze ons had achtergelaten opgepikt te zijn door een Engelse toerist (met paraplu) die haar meenam naar de plek waar hij zelf met zijn vrouw verbleef. Dit bleek een prima plek ook voor ons. Tijdens onze dagen in Ella was het weer nog steeds niet fantastisch. Af en toe moesten we rennen naar het restaurant bij het guesthouse om niet compleet doorweekt te raken als we wat wilden eten. Maar gelukkig waren er ook droge momenten waarin we wat meer op onderzoek uit konden in het dorpje Ella en omgeving. Zo zijn we een middag naar een prachtige waterval geweest waar we lekker konden poedelnaakt, hebben we een spannende tuktuk-rit gemaakt over super steile en glibberige weggetjes naar de 'nine arche bridge' (een spoorbrug met 9 bogen, jawel) waar je over het spoor kon lopen...vond Mick geweldig! Het spoor was wel degelijk in gebruik maar er kwamen zo weinig treinen langs en als die al kwamen gingen ze langzaam en hoorde je ze wel van verre aankomen dat het wel verantwoord was. Bij deze brug stonden ook politiemannen waarvan een er op stond om met Mick samen op de foto te gaan. Hij trok zijn jas ervoor uit om in vol ornaat met Mick te poseren...erg grappig want voor Mick was een meer een plichtpleging dan dat hij het echt cool vond. Omdat we nu midden in thee-land zaten moesten we natuurlijk wel naar een theefabriek om te kijken hoe ze het spul eigenlijk maken dus we besloten ons verblijf (tegen de aanvankelijke planning in) met een dag te verlengen om naar de theefabriek in de buurt te gaan. Toen we dit plan bespraken met onze guesthouse eigenaar maakte die er echter op attent dat deze op zondag gesloten zijn en er dus voor ons niets te zien zou zijn...dat was ff balen omdat er al dagen voorbij waren gegaan waarop we niets bijzonders hadden gedaan...slechte planning dus! Toch wilden we niet 2 dagen langer blijven alleen voor de theefabriek dus toch maar het originele plan hervat en de reis voortgezet richting Uda Walawe National Park. Hier gaan we op Safari!!!